1265 yılında İskoçya’da doğan ve gençliğinde Fransisken topluluğuna kabul edilen Yuhanna Duns, birçok üniversitede ders vererek akademik kariyerini de geliştirmiştir.
Ordinarium’dan (Lib. III d. 28 q. un. N. 2-3)
Sevgi, aracılığıyla Allah’a bizi sevdiren özel bir durumdur. Özel sevgide, başka hiçbir sevgiye yer olmaz, sadece sevdiğimiz ve ona duyduğumuz sevgi (örneğin, kıskanç kimselerde olduğu gibi, başka bir kadını kıskandıklarında). Bu durum düzenli veya mükemmel değildir.
Düzenli değildir, çünkü Allah madem müşterek iyiliktir, tek birinin iyi olmasını istemez. Akıl sağlığında yerinde olan hiç kimse, bu müşterek iyiliği kendi çıkarına kullanmaz. Bunun için müşterek iyiliği özel olarak kullanmak isteyen sevgi, düzensiz bir sevgidir. Ayrıca bu durum mükemmel değildir, çünkü kusursuz seven kişi sevdasının başkasını da sevmesini isteyecektir. Bunun için bize sevgi erdemini verirken (onunla ruh düzenli ve mükemmel bir şekilde ona yöneltilir). Bu durumda, Allah genel ve düzenli olarak sevilir ve başkalarına da sevgi verebilir. Öyle ki yaratandan gelen bu durum, onu ve başkalarını sevmeye yöneltir. Nasıl ki söz konusu bu durum kişiyi Tanrı’yı kendisini için düzenli ve kusursuz sevmeye yönelttiği gibi, aynı zamanda sadece kendisinden değil, başkası için de sevmeye yöneltir.
Bu nedenle sevgi erdemi tektir. Çünkü çok kişiye yönelik değildir. Tek Tanrı’ya, tek iyi olan Tanrı’ya yöneltir. Sevgi erdemi, genel iyi olan Tanrı’nın tecrübesini, herkesin genel sevgi olarak edinmesini sağlar. Çünkü bir tek bu sevgi mükemmel ve düzenlidir. Bu şekilde seversem Tanrı’yı, kendimi ve komşumu sevgi nedeniyle severim ve tek iyi olan ona tamamen sahip olmayı arzularım.
Açıkça bellidir ki beni Tanrı’yı sevmeye yönelten ve başkalarını onu sevmeye götüren tek bir durum vardır: Bu şekilde bir sevgi şefkatten gelir.
Bu nedenle başkalarının Tanrı’yı sevmesi, Tanrının sevgisine rakip bir durum değildir. Benim gibi, benimle birlikte Tanrı’yı sevme hakkı olan her kimse gibi, bu şekilde ben de onu seviyorum. Öyle ki o da benimle beraber Tanrı’yı sevdiğimiz için severim ve onu kendisi için değil fakat benimle birlikte Tanrı’yı sevdiği için saygı duyarım. Ben onu severek hakkı olan sevgiyi ona vermiş olurum.
